Het verdict

Opeens hoorde ik een luide gil... Nadia... Ze was gewond ! Ze had Michelle gevonden op het
mannentoilet, maar Michelle was haar te snel af geweest. Ze had de punt van haar stiletto in de schouder van mijn collega geboord. Nadia had geen schijn van kans gemaakt om haar wapen te trekken... Zo vlug was het allemaal gegaan. Als een razende wolf rende ik door de gangen van het station en plots zag ik een gestalte : zwarte lange jas, blonde haren, een stiletto met bebloede hak in de hand... En ik vuurde... Zes, zeven kogels in de rug.
Opeens bleef voor iedereen in het station de tijd even stilstaan. Ook voor mij, want ik wist dat dit nog een staartje zou krijgen.
De volgende dagen volgden er de persconferenties waarin alles grondig uit de doeken werd gedaan : Michelle Bekaert, tweelingzusje van Michel Bekaert, werd als kind misbruikt door haar vader. Om aan zijn vieze praktijken te ontsnappen, was ze op een dag in de diepvriezer gekropen en haar broertje had het deksel dicht gedaan. Haar ouders waren zich van geen kwaad bewust en toen ze haar vonden, was ze al dood gevroren.
Op latere leeftijd heeft Michel een gedeeltelijke geslachtsoperatie laten ondergaan, zodanig dat hij deels als man en deels als vrouw door het leven kon gaan.
De vroegere gebeurtenissen hadden hem getekend voor het leven.
En ik... Ik had meer geluk, want ik werd volledig vrij gesproken.

De doorbraak

Eindelijk nog eens een gezellig avondje met mijn vrouw. Dit was al een tijdje geleden.
Maar het is ons niet gegund... Er wordt aan de deur gebeld... Nadia Mendonck komt me ophalen.
We moeten onmiddellijk naar het bureau waar Jos Bosmans op ons zit te wachten.
Hij heeft telefoon gekregen van de bankdirecteur. Deze maakte zich zorgen over Vicky Versavel.
Zij zou gisteren moeten gebeld hebben om al haar geld te laten overschrijven op een andere rekening... Wat heel raar was voor Vicky want normaal kwam ze voor geldzaken altijd persoonlijk naar de bank. Omdat hij er niet gerust in was, is hij vandaag bij haar langs geweest. Hij zag beweging, maar toch werd er niet open gedaan.Vandaar dat hij ons op de hoogte wou brengen.
Actie dus !! Mijn collega en ik reden naar het appartement van Vicky Versavel. Daar vonden we tijdens de huiszoeking Vicky's lijk, in stukken gesneden, in de diepvriezer. Opeens zagen we een
auto naderen... Het was Michelle Bekaert. Zo vlug we konden, verlieten we het appartement en spurtten naar onze auto. Maar ze had ons door. Als een gek reed ze er vandoor en wij zetten de achtervolging in. Ze reed richting station. Daar stapte ze uit en liep verder door de menigte. Mendonck zocht beneden, ikzelf nam de perrons voor mijn rekening. Nu kon ze ons niet meer ontsnappen.

Het onderzoek

Wanneer Nadia haar tanden ergens heeft ingezet, gaat ze er wel voluit voor.
Zakenman Robert Pardon bleek een minnares te hebben. Die minnares zou Michelle Bekaert moeten
zijn, dezelfde vrouw die samen met Vicky Versavel een appartement huurt. Maar dan wel
onder de valse naam "Nathalie". Mendonck was de chique villa van Pardon aan het schaduwen
toen ik ineens van haar een telefoontje kreeg. Bosmans en ikzelf moesten onmiddellijk komen,
want een blondine was daar afgezet door een taxi en even later reed ze samen met Pardon in zijn
dure wagen weer weg. We moesten te weten komen wie die vrouw was, want als dit de moordenares was, was ze misschien ook op het geld van Pardon uit.
We waren te laat en speelden hen kwijt.
De volgende dag kregen we een oproep. Pardon werd dood aangetroffen in zijn dure sportwagen
door een luxe callgirl. Na grondig onderzoek bleek dat hij al dood was vóórdat hij in de auto gestapt
was. Iemand moet hem dus al vermoord hebben gehad en hem dan pas achter het stuur van zijn auto
hebben gezet om het op een hartfalen te doen lijken.
Mijn baas schotelde mij een krantenartikel voor over eenzelfde zaak die zich voordeed in Londen.
Die persoon ging op net dezelfde wijze te werk.
Volgens mij zitten er twee personen in het spel : een man en een vrouw.

De lijken ontmaskerd

Eigenlijk vind ik het wel leuk om Nadia, samen met haar vriend, eens uit te nodigen

bij mij thuis. Zo kunnen we elkaar wat beter leren kennen en wat bijpraten over 

de lopende zaak waar we samen aan bezig zijn. Wat wisten we nu eigenlijk al ? 

Het lijk dat in de badkuip lag, was van Françoise Bourgeois. Ze was al 3 jaar dood en had al

die tijd al ingevroren gelegen. Nadine Versluys werd onthoofd terug gevonden in de Antwerpse

dokken. Na de dood van deze slachtoffers werd onmiddellijk een grote som geld geïnd. 

Wie kon die moordenaar of moordenares zijn ? Hierover zou nog meer dan één gesprek moeten worden gevoerd. 

Genoeg gepraat over het werk nu, we mochten ook wel wat genieten. Ons Charlotje speelde daarbij

een grote rol. Je zag hoe Nadia Barbara in de gaten hield toen ze onze kleine spruit uit haar wiegje

haalde... Jaja, daar komen er zeker ook. 

Ik ben blij dat het zo goed klikt tussen Barbara en Nadia, die twee kunnen echt goed met elkaar praten. Nadia was zelfs nieuwsgierig naar het beroep van mijn vrouw. Ze schrok een beetje toen

Barbara zei dat ze binnenhuisarchitecte was. Tja... Ik geef het toe... Op dit moment zou je dat niet zeggen... Het ligt er wel wat rommelig bij sinds de komst van onze nieuwe spruit. 

Nieuwe collega

Ik voel me fantastisch, mijn geluk kan niet op. Barbara, mijn vrouw, wou zo graag nog een kindje.
Ik wist het eerst niet zo goed, we hadden al een zoon van 17 jaar... Dus...
Maar nu ben ik blij dat kleine wonder in mijn armen te kunnen nemen.
Mijn collega, Jos Bosmans, is bijna even blij als ik. Zo vlug hij kon,
haastte hij zich naar de kraamafdeling. Jos woont momenteel nog alleen, maar binnenkort
komt Maud terug bij hem wonen. Ik vind dat maar een rare toestand, maar wie ben ik om hun leven
te bepalen.
Op 06/02/1999 kregen we een oproep van de bovenbuur van een zekere Nadia Versluys.
Vanuit haar appartement kwam een vreselijke geur. Collega's gingen kijken.
De vrouw was op gruwelijke wijze vermoord. Toen ik de PV grondig had doorgenomen wist ik dat
dit een zeer moeilijke zaak zou worden. Hier moest ik het hoofd bijhouden en mijn tanden inzetten.
Mijn collega, Walter Vereecken, die door een ongeval in een rolstoel is beland, wordt vanaf vandaag vervangen. Ik schrok wel een beetje toen ik mijn nieuwe collega voor de eerste keer ontmoette.
Het is Nadia Mendonck, een bloedmooie vrouw van 25 jaar. Ik geef toe, mijn hartslag ging eventjes de hoogte in.